اللهم عجل لولیک الفرج ...
- آقا مرتضی! یه نفر رو بفرست خط، ببینیم چه خبره.
هرکس می‌رفت،
دیگه برنمی‌گشت.
همان سه‌راهی که الآن می‌گویند سه‌راهی همت.
خیلی کم می‌شد بچه‌ها بروند و سالم برگردند.
آقا مرتضی سرش را پایین انداخت و گفت
«دیگه کسی رو ندارم بفرستم، شرمنده.»
حاجی بلند شد
و گفت «مثل این که خدا طلبیده.»
و با میرافضلی سوار موتور شدند که بروند خط.
عراق داشت جلو می‌آمد. زجاجی شهید شده بود و کریمی توی خط بود.
بچه‌ها از شدت عطش، قمقمه‌ها را می‌زدند لب هور، جایی
که جنازه افتاده بود، و از همان استفاده می‌کردند.
روی یک تکه از پل‌هایی که آن‌جا افتاده بود سوار شد.
هفت هشت تا از قمقمه‌های بچه‌ها دستش بود.
با دست آب را کنار می‌زد و می‌رفت جلو؛
وسط آب، زیر آتش. آن‌جا آب زلال‌تر بود.
قمقمه‌ها را یکی یکی پر کرد و برگشت ...
شادی روح شهید همت صلوات ...
