* قمقمه‌ها را یکی یکی پر کرد و برگشت ... *

     

                          اللهم عجل لولیک الفرج ...

 

   -  آقا مرتضی! یه نفر رو بفرست خط، ببینیم چه خبره.

     هرکس می‌رفت، دیگه برنمی‌گشت.

    همان سه‌راهی که الآن می‌گویند سه‌راهی همت.

     خیلی کم می‌شد بچه‌ها بروند و سالم برگردند.

    آقا مرتضی سرش را پایین انداخت و گفت

    «دیگه کسی رو ندارم بفرستم، شرمنده.»

     حاجی بلند شد و گفت «مثل این که خدا طلبیده.»

     و با میرافضلی سوار موتور شدند  که بروند خط.

     عراق داشت جلو می‌آمد. زجاجی شهید شده بود و کریمی توی خط بود.

     بچه‌ها از شدت عطش، قمقمه‌ها را می‌زدند لب هور،‌ جایی

     که جنازه افتاده بود،‌ و از همان استفاده می‌کردند.

     روی یک تکه از پل‌هایی که آن‌جا افتاده بود سوار شد.

     هفت هشت تا از قمقمه‌های بچه‌ها دستش بود.

     با دست آب را کنار می‌زد و می‌رفت جلو؛‌

     وسط آب،‌ زیر آتش. آن‌جا آب زلال‌تر بود.

     قمقمه‌ها را یکی یکی پر کرد و برگشت ...

     شادی روح شهید همت صلوات ...